|
Normalde kilom 53-54 aralıklarındadır. Geçen yıl çok iyi spor ritmi tutturmuş her gün 40 dk-1 saat aralığında sporumu da yapıyordum. Ama bu yıla başlarken üst üste gelen aile için ameliyatlar, fizik tedavilerle ilgilenmem vs nedeniyle iki gün öncesine kadar spor bir rüya olmuştu benim için. Bu yıl hastalıklar, cenazeler, tedaviler, ev sahibinin dertleri, komşular yüzünden kesinlikle hiç uyuyamam vs derken psikolojik olarak resmen çöktüm. Birde günde 15-16 saat çalışınca ve ancak 1 gün tatil yapabilince resmen saçlarım ağardı mı diye kontrol eder oldum. Her yerim sivilce doldu, dudaklarım kurudu, çöktüm resmen. Fakat iki gün önce bir şey oldu. Ne bilmiyorum ama bir şalter attı zihnimde. Gece iki gibi dersten çıktım ve spor yapmaya başladım (elbette asla diğer dairelere ses gitmeyecek türde). Ve devam ediyorum! Zihnim yavaş yavaş toparlanmaya başladı. Aylardır ilk kez ofisimi toparladım. Hatta zihnimi organize ettim.
Hayatım boyunca hep çok çalıştım, hatta kimi zaman 3-4 işte birden çalışıyor aynı anda da okula gidiyordum. Ailemde hastalıklar hep vardı, onlara da hep destek oluyordum. Ama bu yıl o kadar üst üste geldi ki kendimi kaybettim. Hala toparlanmış değilim, vakit alacak. Çok yüklenmiyorum kendime. Serbest bıraktım, rahat ol diyerek spor yapıyorum, adım adım yeniden ayağa kalkıyorum.
54 nerede 67 nerede. Kendime inanamadım.
Öyle yazmak istedim, normalde hiç sosyal değilimdir ama beni anlayabilecek insanlar arasında olmak iyi geldi. Sizlerin paylaşımlarını gördükçe daha iyi hissediyorum.
İçkim yok, sigaram yok. Yegane bağımlılığım çikolata, onu da bıraktım. Ekmek zaten haftada bir-iki kez yersem yiyorum. Tatlı için arada reçel atıyorum ağzıma, toparlanıyorum. Ve gerçekten ama gerçekten toparlanacağıma inanıyorum. Yavaş yavaş, acele etmeden.
|