suske60's Journal, 13 Jun 19

De moed niet opgeven hoor! Je kan dit!  

Ik moet pijnmedicatie nemen .... probeer dit altijd zolang mogelijk uit te stellen , ik houd daar vocht door op . Dat is 1 reden . Een 2de : heb veel om het hoofd op dit moment en dan grijp ik sneller naar zoetigheid . 🙁 Ik koop zo weinig mogelijk , maar af en toe is de drang te groot ... m&m .  

Ik begrijp je helemaal. Heb het zelf al zo dikwijls doorgemaakt. Dan probeer ik de meest gekke dingen. Een papier meenemen om in de supermarkt aan m'n kar te hangen, met een grote NEE! erop. Thuis papiertjes aan ijskast en mijn man zijn 'snoepkabinet', met afblijven, GEVAAR en 'MORGEN HEB JE ER SPIJT VAN'. Onze dochter zit nog meer dan ik met het probleem van pijnstillers (4de graad endometriose met doorgroei in darm en 'versteend bekken'). Momenteel staat er in de ijskast een soort ijsbeertje vermomd als mini-melkbus. Eigenlijk bedoeld omdat je de deur niet te lang zou openhouden. Hij begint met een vriendelijk 'hallo', of 'goeiemorgen', maar dan begint hij te zeuren 'wat ga je allemaal eten?', 'heb je nog niet genoeg genomen?', 'doe de deur dicht, het wordt hier te warm!'. Het gekke is, we antwoorden ook nog😂, maar het helpt wel. Het was een cadeautje dat iemand online vond. En zo zijn er altijd weer nieuwe trucjes. Lust je bijvoorbeeld komkomer, ik heb er altijd 1 in huis waar ik in wanhoop m'n tanden in zet. een hele is maar 8 kcal. en geen vet. Ik hoop dat je snel de moed terugvindt. We moeten blijven vechten hoor, onze middelvinger opsteken naar het 'klote'gedeelte in ons leven en blijven zoeken naar licht- en steunpunten. Fatsecret is er alvast eentje van. 

alianaoiseaux , bedankt voor je relaas . Ik las dat je 69 bent , ik 59 🙂 en ook al gans leven aan het vechten. Op mijn 18 woog 58 ... een droom . Op mijn 22 ste 85 😶 Dan weer gezakt tot 65 . Tijdens mijn 3 zwangerschappen steeds terug naar 85 . Erna gezakt tot 67 . In '96 , kreeg echtgenoot ongeval met blijvende invaliditeit . Daar stond ik met 3 kindjes ( 4 5 en 6 jaar oud ). Alles viel op mijn schouders . En ja ... het zoet lonkte . Kwam er nog de menopauze bij en een operatie van rughernia , met blijvende , soms hevige pijn ... nooit meer echt gewicht verloren Nogmaals bedankt voor de steun .... iedereen trouwens 😘  

Ja, mensen beoordelen je soms zonder de achtergrond te kennen hee. Verdikken, vermageren...het is meestal toch niet zomaar. Ik was al een dikke baby alhoewel mijn ouders panlatten waren. Mijn vader was 29 en ik 5 jaar toen hij stierf aan tbc. De eerste aanzet naar verder verdikken kwam door mijn stiefvader. van mijn 8 jaar tot zowat 14 jaar bepotelde hij me. hij hield me onder de duim door te dreigen met verbeteringsgestichten, moeder kapotmaken en zo. hij had een job 12 uur werken, 24 thuis en was heel geraffineerd in zich verstoppen. Ik probeerde wel om hem te ontlopen, kamer barricaderen, ben ook eens van het 1ste verdiep naar beneden gesprongen en naar de politie gerend maar in die tijd...ma zat inmiddels dik aan de valium, ik vermoed dat ze wel wist wat er aan de hand was. Op mijn 14de begon ik mij te verdedigen, nogmaals naar politie geweest, maar moeder moest de klacht indienen en dat deed ze niet, bang voor financiele achteruitgang. en zijn reactie op het waarom..."ge moest maar zo schoon niet zijn". Ik ben me beginnen openkrabben en volvreten (dan zouden mannen me mijden dacht ik). Omdat ik half wees was mocht het pas op 21, maar ik vond uit dat ik een voogd-vrederechter had, en dankzij hem kon ik mijn vaders erfdeeltje opnemen en op 18 thuis weg. een paar jaar later leerde ik op een wonderlijke manier mijn huidige man kennen, en kwam ik een beetje in de hemel terecht. Zoveel geduld, zoveel liefde en vriendschap. en toch, toen onze eerste dochter geboren werd gooide ik hem naar z'n kop "1 verkeerde aanraking en je bent een vogel voor de kat"; heb me wel direkt verontschuldigd. tja, veel later kwam dan een dokter met de mededeling dat er iets mis was met hypothalamus en hypophyse. en begonnen de op en neers, het gevecht met de koolhydraten. Gek genoeg, nu met de medicijnenmix en de insuline moet ik meer koolhydraten eten en val toch af. straffe dingen moeten daar in zitten💪  

😮😮 alianaoiseaux wat een verhaal !!! Sterke dame ben jij !!! Idd mensen veroordelen je snel , zonder je achtergrond te kennen .  

heb het ooit willen neerpennen in een boek, maar ik ben Christine Emmerechts niet😁. Maar Suske, er zijn altijd mensen die het nog minder treffen. Jij hebt je part ook al dubbel en dik gehad, chapeau. En ik denk dat we toch nog een beetje chance hebben in ons deel van de aardkloot. Als je zo in een oorlogsgebied zit, of waar er om de paar jaar natuurrampen gebeuren, of waar je weinig of geen gezondheidszorg of sociale zekerheid hebt...